فقدان علف کش برای کنترل علف های هرز پهن برگ از جمله مهم ترین چالش های زراعت نخود در کشور ایران است. 1384 در قالب طرح - آزمایش ارزیابی کارآیی چند علف کش برای کنترل علف های هرز کشت نخود طی سال زراعی 85 بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و چهار تکرار در استا نهای لرستان، کرمانشاه، آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد پیش رویشی سیمازین، پرومترین و مخلوط آنها، کاربرد پیش رویشی و پس رویشی فومسافن، کاربرد پی شکاشت آمیخته با خاک، پی شرویشی و پ سرویشی ایمازتاپیر، کاربرد پی شکاشت آمیخته با خاک و پس رویشی پندیمتالین، کاربرد پ سرویشی پیریدیت و شاهد عاری از عل فهرز بود. کاربرد ایمازتاپیر 0 لیتر در / به صورت های پیش کاشت آمیخته با خاک و پیش رویشی به مقدار یک لیتر در هکتار و پس رویشی به مقدار 7 هکتار با وجود تأثیر کنترلی مناسب روی عل فهای هرز (کاهش 80 درصدی تراکم علف های هرز) اثرات گیاه سوزی شدیدی روی نخود بر جای گذاشت. کاربرد پس رویشی پیریدیت، کاربرد پی شرویشی فومسافن، کاربرد پیش رویشی سیمازین و کاربرد پیش رویشی مخلوط سیمازین+پرومترین، برترین تیمارهای علف کش به لحاظ حداقل اثرات گیا هسوزی روی نخود و داشتن تأثیر کنترلی مناسب روی گونه های علف هرز بود. کاربرد پیش رویشی فومسافن ضمن کنترل نسبتاً مناسب علف های هرز (کاهش 88 درصدی تولید زیس تتوده علف های هرز) فاقد اثرات گیا هسوزی مشهود روی نخود بود. از این رو با توجه به محدود بودن طیف علف کش های قابل استفاده برای کشت نخود می توان آن را به صورت پی شرویشی برای کنترل علف های هرز این محصول به کار برد. واژه های کلیدی: ایمازتاپیر، پرومترین، سیمازین، فومسافن
)
ارسال نظر در مورد این مقاله