بررسی کارآیی اختلاط علف‌کش پایریدیت با چند علف‌کش باریک‎‌برگ‌کش در کنترل علف‌های‌هرز نخود (Cicer arietinum L.)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• آرش مقصودی ¹
• ابراهیم ایزدی دربندی ^{1، 2}
• احمد نظامی ^{1، 2}

¹ گروه اگروتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

² پژوهشکده علوم گیاهی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران

10.22067/ijpr.v13i1.73769

چکیده

به منظور بررسی کارآیی اختلاط علف‌کش پایریدیت با چند علف‌کش باریک‌برگ‌کش در کنترل علف‌های‌هرز نخود آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد به صورت بلوک‌ کامل تصادفی با سه تکرار و در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. عوامل مورد بررسی در آزمایش شامل کاربرد علف‌کش‌های پایریدیت، کلتودیم، ستوکسیدیم، هالوکسی‌فوپ‌ متیل و سیکلوکسیدیم به صورت خالص و کاربرد علف‌کش پایریدیت به صورت مخلوط با باریک‌برگ‌کش‌های کلتودیم، ستوکسیدیم، هالوکسی‌فوپ‌ متیل و سیکلوکسیدیم در مقدار توصیه‌شده به همراه دو تیمار شاهد وجین تمام فصل و بدون کنترل علف‌های‌هرز بودند. نتایج نشان داد که اختلاط علف‌کش‌ها موجب افزایش کنترل علف‌های‌هرز نسبت به کاربرد خالص هر کدام شد. با وجود این، به دلیل غالبیت علف‌های‌هرز پهن‌برگ در مزرعه مورد مطالعه، بین تیمارهای کاربرد مخلوط علف‌کش‌ها و پایریدیت به تنهایی اختلاف معنی‌داری از نظر آماری مشاهده نشد. در بین تیمارها، کاربرد مخلوط پایریدیت و کلتودیم دارای بیشترین عملکرد دانه (945 کیلوگرم در هکتار) و کاربرد مخلوط پایریدیت و سیکلوکسیدیم بیشترین عملکرد زیست‌توده (3700 کیلوگرم در هکتار) نخود را به خود اختصاص دادند. با این حال با توجه به امن‌بودن مصرف تمامی علف‌کش‌های مخلوط این آزمایش و نبود اثرات سوء بر گیاه نخود و همچنین با توجه به فلور غالب مزرعه مورد نظر می‌توان از هر کدام از علف‌کش‌های این آزمایش استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها

• ستوکسیدیم
• کلتودیم
• کنترل شیمیایی
• هالوکسی‌فوپ متیل

20.1001.1.2008725.1401.13.1.1.4

موضوعات

• زراعت

---

مراجع

1. Balyan, R.S., Malik, R.K., Vedwan, R.P.S., and Bhan, V.M. 1987. Chemical weed control in chickpea. International Journal of Pest Management 33(1): 16-18.
2. Chaleh Chaleh, Y., Min Bashi Moeni, M., and Shirani Rad, A.H. 2014. Weed distribution map of chickpea farms and their present prediction in farm lands of Kermashah with geographic information systems (GIS). Journal of Weed Ecology 2(2): 95-111. (In Persian).
3. Datta, A., Sindel, B.M., Jessop, R.S., Kristiansen, P., and Felton, W.L. 2007. Phytotoxic response and yield of chickpea (Cicer arietinum ) genotypes with pre-emergence application of isoxaflutole. Australian Journal of Experimental Agriculture 47(12): 1460-1467.
4. Jihad Ministry Agriculture. 2016. Agriculture Statistics. Available at website http:// http://www.maj.ir. (Verified 23 November 2010).
5. Karimi Torki, B., Hosseinian Khoshrou, H., Bihamta, M.R., Moradi, P., and Alipour Yamchi, H.M. 2012. Evaluation of tolerance of chickpea genotypes to weed c Journal of Shrubs and Seed Breeding 2(4): 471-487. (In Persian).
6. Kantar, F., Elkoca, E., and Zengin, H. 1999. Chemical and agronomical weed control in chickpea. Journal of Agriculture and Forestry 23(6): 631-635.
7. Lyon, D.J., and Wilson, R.G. 2005. Chemical weed control in dryland and irrigated chickpea. Journal of Weed Technology 19(4): 959-965.
8. Moradi, A. 2010. The efficiency of Pendimethaline, Oxyflourfen, Trifluralin, Imazethapyr herbicides and hand weeding controls on chickpea in M MSc. Thesis. Ferdowsi University of Mashhad. (In Persian with English Summary).
9. Mousavi, S.K., Pezeshkpour, P., and Shahroudi, M. 2007. Weed community response to chickpea cultivars and planting date in rainfed condition. Journal of Agricultural and Natural Resources S 4(1): 167-176. (In Persian).
10. Mousavi, S.K., Sabeti, P., Jafarzadeh, N., and Bazzazi, D. 2010. Evaluation of some herbicides efficacy for weed control in chickpea. Iranian Journal of Pulses Research 1(1): 19-31. (In Persian with English Summary).
11. Paolini, R., Faustini, F., Saccardo, F., and Crin`o, P. 2006. Competitive interactions between chickpea genotypes and weeds. Journal of Weed Research 46(4): 335-
12. Parsa, M., and Bagheri, A. 2008. Pulses. Jahad Daneshgahi Mashhad press. Mashhad. 524 p. (In persian).
13. Plew, J.N., Hill, G.D., and Dastgheib, F. 1994. Weed control in chickpeas. In: Proceedings Annual Conference-Agronomy Society of New Zealand. 7 p.
14. Solh, M.B., and Pala, M. 1990. Weed control in chickpea. In: Proceedings of the Seminar on Present Status and Future Prospects of Chickpea Crop Production and Improvement in the Mediterranean Countries. 93-99. Paris. France.
15. Vessal, S.R., Bagheri, A., and Nezami, A. 2003. Effects of weeding and plant population density on chickpea weed dynamics in irrigated and rainfed conditions in K Iranian Journal of Agronomic Research 1(1): 61-69. (In Persian).
16. Waisi, M. 2001. Testing new herbicides isoxaflutole in chickpea fields. Agricultural Research Center of Kermanshah. Publication. No. 397.
17. Wrubel, R.P., and Gressel, J. 1994. Are herbicide mixtures useful for delaying the rapid evolution of resistance? A case study. Journal of Weed Technology 8(3): 635-648.
18. Yasin, J.Z., Al-Thahabi, S., Aub-Irmaileh, B.E. Saxena, M.C., and Haddad, N.I. 1995. Chemical weed control in chickpea and lentil. International Journal of Pest Management 41(1): 60-
19. Zand, E., Baghestani, M.A., Nezamabadi, N., Shimi, P., and Mousavi, S.K. 2017. A Guide Chemical Control of Weed in Iran. Jahad Daneshgahi Mashhad Press. 223 p. (In Persian).